CORONIE

Klein, maar fijn. Dat is hoe het district Coronie vaak beschreven wordt. Echter, niet de
oppervlakte van dit district is klein; van alle districten is Coronie het district met het kleinste aantal inwoners.

De rust en het plattelandsleven kenmerken Coronie; hengelaars langs de
weg die een gezellig babbeltje met elkaar maken, vee dat zich niets aantrekt van de
toeterende voertuigen en ongestoord over de weg sjokt, de stille kleine akkerlandjes maar
vooral de typische houten woningen gebouwd in de oud Engelse bouwstijl onderscheiden
Coronie van de andere districten.

Tijdens de koloniale periode hebben er zich in Coronie verschillende planters uit Engeland
en Schotland gevestigd. Toen Suriname aan het begin van de 19e eeuw voor een paar jaar
in Britse handen viel, kwamen er meer planters uit beide landen. Niet alleen de typische
huisjes zijn daar een erfenis van; ook plaatsnamen zoals de hoofdstad Totness,
Friendship, Burnside en Mary’s Hope getuigen van de voormalige Engelse en Schotse
aanwezigheid net als de achternamen van de huidige inwoners.

Coronie ligt tussen de districten Nickerie en Saramacca. Het district grenst in het zuiden
aan Sipaliwini en in het noorden aan de Atlantische Oceaan. De naam is afgeleid van de
destijds aldaar gevestigde militaire post Corona.

De kokosbomen die de weg soms aan beide zijden flankeren vertellen het verhaal van een
ooit bloeiende kokosindustrie. Die bestaat al lang niet meer maar de kokosnoten worden
nog wel gebruikt voor het maken van kokosolie. Ook wordt er in het district honing
geproduceerd uit de bloemen van de Parwa, een Mangrovesoort. Zowel de kokosolie als
de honing worden ambachtelijk gemaakt.

In Coronie staat ook het Mangrove-museum; mangrovebossen langs de kust hebben een
beschermende functie en zorgen ervoor dat er niet te veel land wegspoelt.
In 2018 werd er in dit district een zeedijk geopend dat maar liefst 14 kilometer lang is.
Hoewel de zeedijk niet lang genoeg is om heel Coronie te vrijwaren van het
binnendringende zoute zeewater is dit wel het primaire doel geweest voor de aanleg
hiervan.

Sinds de opening trekt deze plek honderden mensen per dag waar zowel de plaatselijke
bevolking als toeristen uit het buitenland komen uitwaaien in de koele zeebries. Het
omringende mangrovebos is een broedplaats voor verschillende vogelsoorten en
regelmatig zie je Rode Ibissen en Flamingo’s voorbij vliegen.